անդ գերագոյն աստիճանօք բարձրանայ:
Նախապատիւ գոլ ի մարդիք, թէ ցանկաս,
մոլիս և ո՛չ ըզքոյդ հանգիստ իմանաս:
Որքան ոք զինքըն ի մեծութիւն ընկենու,
այնքան ինքեան հոգս և տիտանս զգենու:
Իրքըն որքան ի բարձրագոյնս դնիցին,
բիծք այնոցիք այնքան յայտնիք երևին:
Գիտե՛ս, արդեօք, թէ որքան մեծք պատուականք,
ընդ մեծութեան իւրեանց կորեան և ինքեանք:
Որքան իշխանք փառազարդեալք ի գահոյս,
ողորմելի ելին ի այս կենցաղոյս:
Թէ լաւագոյն զինիլ պարծիս և ազնիւ,
և այն սակս մըխես զքեզ ի պատիւ.
Զայս ասելով ամենեցիս վայրագոյն,
և համայնից գարշագունից գարշագոյն:
Այն է պատւոյ և գովութեան արժանի,
որ զաշխարհիս պատիւըն ո՛չ ինչ վարկանի:
Ազնիւըն երբէք բարձրամտիլ ո՛չ գիտէ,
այլ զվերին երջանկութիւնն դիտէ:
Այր բարեմիտ իւր պատիւ զայն համարի,
որ ամենից երջանկապէս խոնարհի:
Թէ գանձն քո ուշիմաբար որոնես,
բազում արարս մոլեգինս գտանես.
Որոց վասըն պարտիս յերկին յերկիր կորակցիլ,
թող թէ պարծիլ բարձրամտիլ կամ նայիլ:
Այս հողակոյտ յորում ճօճաս և ճեմես,
մօտ իսկ զքեզ ներբակոխել տեսանես:
Որ այժմ ի քեզ իբրև զանմեռ փքանաս,
վաղիւ ի հող մահու իջեալ չքանաս:
