Ղամպարապէս փայլէիր ի տանս.
Դու էիր ճրագ լուսոյ իմ մըթանս,
Վա՜յ ինձ, որդեակ, որպէ՞ս մարեցար,
Որպէ՞ս շիջար և խաւարեցար։
Տարփալի իմ որդեակ, տարփալի,
Քո ցաւալից մօրըս ցանկալի,
Վա՜յ ինձ, այսօր որպէ՞ս հեռացար,
Ի քո սիրած, մօրէդ զատեցար։
Ա՜լ իմ որդնակ, ծառ բարձրահասակ,
Գեղեցկաշէն կանգնեալ աշտարակ,
Վա՜յ ինձ, այսօր որպէ՞ս քակտեցար,
Անկար, փըլար և քայքայեցար:
Սիրուն որդնակ, սիրուն, սիրելի,
Լեզուդ անոյշ, խօսքըդ գովելի,
Վա՜յ ինձ, այսօր որպէ՞ս թըմրեցար,
Ի խօսելոյդ վասն է՞ր կըտրեցար:
Աչացըս լոյս, տո՜ւր ինձ պատասխան,
Թէ ո՜ւր երթաս այդպէս խըղճական,
Եւ զի՜ս ընդ քեզ տար, ընդ քեզ, որդի,
Եւ դի՜ր ընդ քեզ ի գերեզմանի:
Րախճանական խընդութիւն սըրտիս,
Եւ լուսատու՝ աչաց ծընողիս,
Այսօր ըզքեզ յինէն զատեցին,
Եւ զիմ սըրտիկս արեամբ լըցուցին:
