Ո՛վ դու մանուկ թէ զայս արհեստ ուսանիս,
Եկեղեցւոջ իբր ըզծաղիկ բուսանիս:
Ըզխոնարհութիւնս բայց թէ լաւ ճանաչես,
Ի յանդիսի քերթողացըն չամաչես:
«Հանուրց անունաց ըզհոլովմունս,
Թէ զըսկսբունս, թէ ըզվերջունս,
Ուսիր անխոնջ աշխատէցմամբ,
Ըզհեղգութիւն միշտ ատեցմամբ:
Զի գըլխաւոր մասունք բանի են սոքին,
Անուն և բայյք աշխատելիք երկոքին:
Վասն որոյ հին քերթողքն մեր հայկական,
Զզբայն երկրորդ մասն ասցին յետ անուան:
Ի հիւսողէ սոյն գըրքոյս,
Խոսեալն և այս գա ի լոյս:
