78
Որք բնախօս բանիւ զեակքս ենթադրեցին
Դավիթ Անհաղթի «Չարն ոչ է անեղ» փիլիսոփայական տրակտատի բանաստեղծական մեկնությունն է: Պաղտասար Դպիրը այն զետեղել է «Գիրք սահմանաց Դաւթի Անյաղթ փիլիսոփայի և աստուածաբան վարդապետի» վերոհիշյալ գրքում (Պոլիս, 1731, էջ 330):
80
Առ անփոփոխ աստուածութիւն
Պաղտասար Դպիրի տաղերի ընդհանուր ցանկում (տե՛ս Մատենադարանի գիտ. հրատարակ. էջ 267) հիշվում է այս տաղը, բայց մեզ հայտնի տաղարաններում չենք հանդիպել: Այն քաղում ենք Նարեկացու «Մատեան ողբերգութեան» Պոլսի 1726 թ. հրատարակությունից: «Մատեանի» աղբյուրագիտական այդ բացառիկ հրատարակության համար մեծ ջանքեր է գործադրել նաև Պաղտասար Դպիրը: Գրքի առոաջաբանը, որ կրում է «Նախերգաբար առ ջերմեռանդ ընթերցօղեդ» խորագիրը, ավարտվում է հենց այս բանաստեղծությամբ:
81
Մի մեծամիտ լինի, որդի Ադամայ (Ասացեալ ի Պաղտասար Դպրէ
ի վերայ հպարտութեան):
Այս և սրան հաջորդող 82 և 83-րդ բանաստեղծությունները տպագրվում են առաջին անգամ: Պահպանվում են Վենետիկի Մխիթարյան միաբանության Մատենադարանում (ձեո. № 1844, էջ 92—97):
84
Ի հողային նիւթոյ ոսկի մաքրական
Քաղում ենք Հովհաննես քահանա Մկրյանի — «Արևելք» ամսաթերթում (1889, 3 մայիսի) տպագրած «Ազգաբանութիւն Պատկանյան տոհմի» հոդվածից: Այս մասին մեզ տեղեկացրել է գրականագետ Մ. Սաղ-
