Ես՝ ի լիմ սիրելոյս, դու՝ ի քո վարդէն
Կարօտով մընացաք խըղճալի արդէն,
Քո լալօնքդ ըզցաւս իմ նորոգիլ դըրդէն.
Լըռեա՛, երգնա՛կ, լըռեա՛, սիրտն իմ խոցեալ է,
Մի՛ լար, անբախտ, մի՛ լար, աչքն իմ լըցեալ է:
Դու տարին մի անգամ, ո՛վ ազնիւ թըռչուն,
Կարօտով կաս մընաս քո վարդին սիրուն,
Ես յարակ տոչորիմ հրով իմ կարօտուն.
Լըռեա՛, երգնա՛կ, լըռեա՛, սիրտն իմ խոցեալ է,
Մի՛ լար, անբախտ, մի՛ լար, աչքն իմ լըցեալ է:
Քո կարօտեալ սիրունդ ո՛չ է միմիակ,
Զի թէ մինն՝ ո՛չ, գուցէ գոյ այլ նըմանակ,
Սակայն այն, որ իմս է, է՛ մի միայնակ.
Լըռեա՛, երգնա՛կ, լըռեա՛, սիրտն իմ խոցեալ է,
Մի՛ լար, անբախտ, մի՛ լար, աչքն իմ լըցեալ է:
