Իմ աննըման, քեզ ո՜վ ոք գոյ՝ նըմանի,
Որ անի զքեզ՝ նըման բիւր-բիւր երանի, սէ՜ր իմ,
Ի յամենայնս, որ ինչ ազնիւ գըտանի,
Տեսիլ քո յանդիման աչացս երևի, սէ՛ր իմ:
Իմ աննըման աննըմանիցն ի վերոյ,
Դո՛ւ մի միայն ես արմանի սիրելոյ, սէր իմ,
Թէ՛ ննջիցեմ, թե՛ յառնիցեմ ի քընոյ,
Տեսիլ քո յանդիման աչացս երևի, սէ՛ր իմ:
Իմ աննըման, արեգակն իմ, լուսինն իմ,
Ես ի սէր քո տառապանօք դեգերիմ, սէ՛ր իմ:
Ուր և հայիմ, ուր և նայիմ և յառիմ,
Տեսիլ քո յանդիման աչացս երևի, սէ՛ր իմ:
Իմ աննըման, առանց քո՝ լոյսն՝ ըստուեր է,
Քո քաղցրութիւնդ քան ըզբընաւս ի վեր է, սէ՜ր իմ,
Թէպէտ ոչ իսկն, այլ որքան կարն իմ բերէ:
Տեսիլ քո յանդիման աչացս երևի, սէ՛ր իմ:
