Էջ:Paghtasar Dpir, Taghs (Պաղտասար Դպիր, Տաղեր).djvu/44

Այս էջը սրբագրված է

Սիրոյ քո քամին զիս առեալ յարածէ, յարածէ,
Սիրոյդ նաւուս զառագաստն տարածէ, տարածէ, տարածէ,
Այլ զի ուղղիչ խելքս ի գլխոյս տարած է, տարած է.
Ուստի յարակ աստանդելով երերիմ, երերիմ, երերիմ:

Քանի աչքն իմ ի քո տեսոյդ հեռանի, հեռանի,
Որպէս զջուր իբր ի կաթսայս, եռանի, եռանի, եռանի,
Եւ զի՜նչ ասեմ, թէ մեռանի, մեռանի, մեռանի,
Ուստի արժան է ինձ ասել մեռանիմ, մեռանիմ, մեռանիմ:

Ունայնութեամբ զանցեալ օրերս ցըրեցի, ցըրեցի,
Հոգոյս իմոյ և ո՜չ զօր մի ձըրեցի, ձըրեցի, ձըրեցի,
Տարիքն իմ զեօթնասուն անցեալ գըրեցի, գըրեցի,
Աւա՜ղ, աւա՜ղ, միշտ գոչելով՝ ծերեր իմ, ծերեր իմ, ծերեր իմ:


27


ՏԱՂ ԳԱՐՆԱՆ


Պարուց թըռչնոց տո՜ւք աւետիս,
Սիրուն գարունն երևեցաւ.
Գեղեցկացեալ երևելիս՝
Ադին դրախտին նըմանեցաւ:

Արի՛, պիւլպի՜ւլ, ով խըղճալի,
Հերիք ողբաս անյուսալի,
Զի սիրելին քո բերկրալի
Ի մէջ այգւոյն յօրինեցաւ: