Էջ:Paghtasar Dpir, Taghs (Պաղտասար Դպիր, Տաղեր).djvu/45

Հեզիկ հընչեալ գարնան հողմոյն
Եբեր ծաղկունս մեզ գոյնըզգոյն,
Զցօղիկն առեալ ի մեդմ ամպոյն,
Տեսիլ վարդին պայծառացաւ:

Այլազանեալ երեսք դաշտաց,
Լերանց, բըլրոց, բուսականաց,
Լըցեալ ծաղկօք գոգունք հովտաց,
Երկրիս ամէն զարդարեցաւ:

Րամից կուսից պըսակ փայլեալ,
Կոյս տիրածին, ծաղիկ ընտրեալ,
Քև կենաց հոտն ամէնօրհնեալ
Ի ծոցոյ հօր մեզ բուրեցաւ:

28

ԴԱՐՁԵԱԼ ԳԱՐՆԱՆ

Ի կէտ գարնան եղանակին
Ճօշար պիւլպիւլ տէշէր տէրտին, ո՛հ,
Զայս ասելով շըրջի յայգին.
Վա՜րդ, վա՜րդ, նազելի վարդ,
Քանի՞ ողբամ ես լալագին,
Տիւանէն օլմուշէմ սէնին:

Պահօղ վարդին, ով այգեպան,
Վարմը պէն կիպի կիրեան, ո՛հ,
Որ հառաչմամբ ասեմ զայս բան.