Տիպ այնմ եղեր պայծառագոյն,
Որ ներ իւրոցն է յոյժ յարգոյն,
Զոր մի արար միակ մի գոյն,
Շըրջանակն ձեղուան գոգոյն:
Ի նոյն նըկատ շող պատարուն,
Շողշողելով երկրափարուն,
Բերես իմոյս երկրի գարուն,
Սառնեալ լերանցն եղեալ տարուն:
Պիտակ միայն հունչ սոսկական,
Ո՛չ զոր ասեմդ՝ է կերպարան,
Այլ լի՛ ունի զնիւթն իսկական,
Ըզլուսազեղ վերնոյն փայլման:
