Ի կիսատ սիրելեաց, անհաւատարմաց,
Ի սուտ այս կենցաղոյս ձանձրացաւ անձն իմ.
Յանըստոյգ քնկերաց, լոկ բանիւ յեղբարց,
Յիրաւի, բընաւին տաղտկացաւ անձն իմ:
է՛ յիրաւի գործ մեծ, կարի գովելի,
Գըտանել ի կենցաղս ըստոյգ սիրելի.
Ըստանալ և ունիլ ըզմի այնպիսի՝
Ի վաղուց իսկ հետէ տարփացաւ անձն իմ:
Մեծն Աղէքսանդր, որ զաշխարհս խոնարհեցոյց
Թէ ո՞ւր են գանձք քո՝ ոմըն նըմա հարցոյց,
Որք էին շուրջ զիւրև՝ ըզնոսա՝ եցոյց,
Յորոյ պատասխանին զուարճացաւ անձն իմ:
Զի՜նչ է այլ մեծութիւն համեմատ սըմին,
Իբրու թէ առ հոգի բաղդատի մարմին,
Մինչ գըտից եղկելիս զայնպիսոյն ըզմին,
Յայնժամ ասեմ՝ այժմիկ բարձրացաւ անձն իմ:
