Իմ անիրաւ դատաւորըն քաղաքիս
Ո՛չ իրաւամբ վարեալ ընդ իս դատ առնէ.
Թողեալ ի կամս իւր զախորժակն իմ ի լիս,
Որ յամենայն բարւոյ զհոգիս զատ առնէ:
Զգեղեցկութիւն հոգւոյ իմոյ զառաջին
Յինէն ի բաց կողոպտելով՝ գողըն հին,
Եւ ոչ ալ նա շատանալով տակաւին,
Զմեղաց որակըն իւր յոգիս խատ առնէ:
Թէպէտ առի հրաման՝ կոխել զօձըն չար,
Բայց ես կամաւս իմ արարի զիս տըկար,
Ուստի և նա հըզօր գտնալ ի յիս յար՝
Ըզպարանոցըն ի վերալ իմ զատ առնէ:
Մինչ ըզբարին խորհիմ՝ ընդ իս մաքառի,
Իբրու սաստիկ հուր բորբոքի և վառի,
Իսկ զիջանէ և բարկութիւն ըսպառի՝
Յորժամ անձն իմ զբարին թողեալ վատ առնէ
Եւ առաւել հանգչի՝ յորժամ շատ առնէ:
