Արի՛, տէ՛ր իմ, արի՛ ի յարդարութիւն,
Դատեա՛, տե՛ր, զայնոսիկ, որք դասեցին զիս
Եւ ատեցին զիս:
Յարեան ի վերայ իմ ստագոյն վկայք,
Որպէս սուրբ զօծելոյդ՝ հնոյն քահանաք,
Հնոյն քահանայք.
Լի՛ց զերեսըս նոցա արհամարհանօք,
Դատեա՛, տէ՛ր, զայնոսիկ, որք դատեցին զիս,
Եւ ատեցին զիս:
Բացին ի վերայ իմ ըզբերանս իւրեանց,
Առ ի խածատել զիս խրախուսեն միմեանց,
Խրախուսեն միմեանց.
Մի՛ լռէր, տէ՛ր, յինէն, մի՛ բացեայ առնիր,
Դատեա՛, տէ՛ր, զայնոսիկ, որք դատեցին զիս,
Եւ ատեցին զիս:
Զոր ոչն գիտէի՝ ասէին զինէն,
Եւ զոր ո՛չ գիտէին՝ խօսեին զինէն,
Խօսէին զինէն.
Ո՛վ, որ քննես զմիտս և զերիկամանս,
Դատեա՛, տէ՛ր, զայնոսիկ, որք դատեցին զիս
Եւ ատեցին զիս:
Այրեցին զտաճար սրբութեանդ քոյ,
Պղծեցին ըզխորան անուան քո սրբոյ,
Անուան քո սրբոյ.
Որ ասացեր. «Ի՛մ է վըրէժխնդրութիւն».
Դատեա՛, տէ՛ր, զայնոսիկ, որք դատեցին զիս
Եւ ատեցին զիս:
