Պայծառագոյն թագիւ էի պըճնեցեալ,
Երանգ-երանգ զարդուք գերափայլեցեալ,
Այն բանակք կորուսչին տարմաբար հասեալ,
Զամենայն ըզփառս իմ յինէն խըլեցին,
Խըլեցին, խըլեցին, յափըշտակեցին:
Ապա, իմոյս անձին նախնի թըշնամին,
էարկ զիս ի ներքին գուբըն տղմային,
Այն անողորմ անգութ մեկնազէնք նորին,
Զանազան սուսերօք հարեալ խոցեցին,
Խոցեցին, խոցեցին, վիրաւորեցին:
Ահա, հեղեալ սըրտիւ ըզւորդ արտասուս,
Աղաղակեմ առ քեզ, աստուած իմ Յիսուս,
Զի վարելով զանձն իմ ի խորս ահարկուս,
Ի յանդունդս աննըշոյլ տարեալ իջուցին,
Իջուցին, իջուցին և մահացուցին:
