Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 1 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/172

մեջ ցուրտ մշուշ մը կա թանձրացած, վայր ընկան գլխուս աստղերը, սև ամպերը ծանրացան⁵ հոն⁶։

Հիվանդությո՛ւն և ամբուժությո՛ւն, գերեզմանի այդ երկու ստինքը կը ծծեմ. հուսահատությո՛ւն, գերեզմանի այդ սև կաթը կը խմեմ... Ինձ համար չկա հույս, անդունդին մեջ շյուզի մը պլլված եմ. իմ փրկությունս է աստղի մը պլլվիլ, եթե սև ճակատագիրս ճերմակ բիծ մ’ունի...։

Ազնի՛վ Եղբայր, ո՞վ դրդեց Ձեզ⁷ այսչափ⁸ գորովիլ իմ վրաս, ունկն դնել անդունդ⁹ հոտող¹⁰ անձի մը խոսից¹¹, և զվարթ թիթեռնիկ գոլով¹², սիրել նոճիի մը շուքը... Ազնի՛վ Եղբայր, թիթեռնիկով մը նոճի մը սգավորութենե չը դադրիր, այլ գուցե նորա ցուրտ շուքին ներգործության ներքև գողտր թիթեռն մը թոշնի...

Ա՜հ, այնչափ¹³ մթագնաց Է երևակայությունս. ո՜հ, ո՞ւր եք կրակք իմ... մարեցա՜ք¹⁴... մարեցա՛ք¹⁵ և ա՛լ չի պիտի վերավառիք¹⁶. այն¹⁷ Շունչն անցավ Ձեր վրայեն, որ աստղերը կարող է մարել...։ Դեռ կուզեմ գրել, բայց կը տեսնեք¹⁸ թե այնչափ ուժաթափ են այս խոսքերը որքան գունաթափ Է զանոնք ներշնչող հոգին... Իմ մեն մի խոսքերս դուք ձեր վառ երևակայությամբ մեկ մեկ գրքեր ըրեք և զիս պիտի լավ կարդաք այն ատեն, լավ պիտի սուզիք յ’իս։

Եղբա՛յր իմ, ներեցեք գրությանս աններդաշնակությանը. ի՜նչ ուղղություն կրնաս¹⁹ պահանջել ավրված դաշնակե կամ նվագարանե մը²⁰։ Ի՜նչ գրելս չեմ գիտեր։

Կաղաչեմ, բավ համարեցեք ջախջախ²¹ քնարի մը այսչափ հեծեծանքը։

Քանի որ ժամանակնիդ ներե՛, կ`աղաչեմ, ձեր սիրալիր