Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 1 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/175

ընելովն... խծբծել։ Շատ կաղաչեմ, որ այս մասին ներողամիտ լինիք, եղբայր իմ։ Ներա համակրանաց նամակը կարդացի. շիտակը սքանչացա այն վսեմ զգացումներուն արտահայտություններն տեսնելով, որոնք կուսական բերանե մը կելնեն և մեծերու հիշատակարանը կընկնին։

Այսպիսի վսեմ նյութերու առջև լռելը մեծ բան Է ինձ համար. վսեմ է ինձ համար լոկ դողդոջել։

Ա՜հ, այսպես միշտ իմ վրա գուրգուրալով, կուզե՞ք որ միշտ շնորհակալ ըլլամ․ ի՞նչ ըրի Ձեզի, չեմ գիտեմ, եղբայր իմ։ Ա՜հ, գիտեմ, դալկահար դողդոջ ըլլալուս համար զիս սիրեցիք․․․ բանաստեղծական մը ըլլալուս համար բանաստեղծե մը գրավվեցա՜, գիտե՜մ...

Եթե ճակտիս վրա վարդ ունենայի՝ կիները զիս պիտի սիրեին․ ա՜հ, ավելի լա՜վ է, որ դալուկն ունիմ²⁰, և բանաստեղծները զիս կը²¹ սիրեն։

Չորեքշաբթի օր⁷) Ձեզ սպասեցի. տխուր վերջալույս մ’ունեցա։

Տեսնվիմք, եղբայր իմ, գոնե Ձեզ հետ քանի մը զվարթ ժամեր ծծեմ։

Կը հուսամ²², որ քիչ²³ տաղտկալի կըլլամ Ձեզ տժգույն շրթանցս թափթփուկներով։

Երեկվընե ի վեր վիճակս²⁴ վատթարացավ․ կաղաչեմ, մի՛ տրտմիք։