|
47—48 Քնա՜րդ իմ, զքեզ մոռանա՜լ,
Ո՜չ, յետ շիրմիս քեզ ձայն ըլլալ, ու հայ լալ:
31—34 և 40-րդ տողերի աղավաղումները ցույց է տվել Ե. Դուրյանը, վկայելով նաև, որ յոթերորդ տան վերջին տողերը (41—42) «յուր կողմանե» ավելացրել է Ս. Ֆելեկյանը (ԲԵՀ, 1967, № 1, էջ 167)։ Իսկ Ա. Չոպանյանը («Դուրյանի կյանքը..., էջ 175) հենվելով մեզ անծանոթ մի աղբյուրի վրա՝ մատնանշեք է (Ե. Դուրյանի նշածներից բացի) նաև 27, 39, 41—42, 45 և 47—48 տողերի աղավաղումները։ Մյուսները ցույց ենք տալիս՝ օգտվելով Երուսաղեմի հրատարակությունից։
ՀԵՂԻՆԱԿՍՅԻՆ ՍՐԲԱԳՐՈՒՄՆեՐ («Դուրյանի կյանքը..․», էջ 186)
Իղձք [հայրենասիրի] առ Հայաստան
33 Բայց սև [ձեռքեր, մատնիչ շուրթեր] հոգիք ու սև ճանկեր չ՚են կրնար 47 [Ձեզ չեմ մոռնար դեռ հայեր] Թեև ըլլամ ես մեռել,
5. ՍԻՐԵՑԵ՛Ք Զ՚ՄԻՄՅԱՆՍ
(էջ 21)
Օրինակված է ինքնագիր երկու տետրերում։
Առաջին անգամ տպագրվել է 1872-ի ժողովածուում։ 1893-ի հրատարակությունում