Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/22

ՇՈՒՇԱՆ.—+ Ես այս գյուղեն որբ հովվուհի մ'եմ, բարի երկրագործի մը որդեգիրը, այս երիտասարդին հետ հոս շրջագայելու ելած ենք... զիրար կը սիրենք։

ՄԱՐԻԱՄ.—+ Զիրար կը սիրե՞ք։ Ուրեմն երջանիկ եղեք և թողե՛ք որ ես իմ թշվառությունս ողբամ առանձին, դուք չգիտեք, թե ի՛նչ է թշվառությունը։

ՎԱՐԴ.—+ Քաջալերվե՛, թշվառ կին, պատմե մեզ աղետքդ և պիտի տեսնես, որ մեր ձեռքեն եկած օգնությունը չի պիտի զլանանք քեզ։

ՇՈՒՇԱՆ.—+ Գիտցիր, որ ես ալ քեզ նման թշվառ էի, խեղճ ու մինակ մնացած աշխարհիս վրա՝ երբ այս ազնիվ երիտասարդը զիս իր տունը ընդունեց և իր սիրով երջանիկ ըրավ զիս։

ՄԱՐԻԱՄ.—+ Եվ եթե պատմեմ իմ աղետքս պիտի տեսնեք թե ասոր պատճառը սերն է։

ԱՄԵՆՔԸ.—+ Սե՜րը...

ՎԱՐԴ.—+ Միթե սերը թշվառության պատճառ կրնա՞ ըլլալ։

ՇՈՒՇԱՆ.—+ Բայց ըսե, ի՞նչպես սիրեցիր և թշվառացար։

ՎԱՐԴ.—+ Այո՛, ըսե՛, կաղաչենք։

ՄԱՐԻԱՄ.—+ Եթե պատմեմ, չի՞ պիտի անարգեք զիս։

ԱՄԵՆՐԸ.—+ Ոչ, երբե՛ք։

ՄԱՐԻԱՄ.—+ Ասկե 19 տարի առաջ այս գյուղիս մեջ երկրագործի մը հետ ամուսնացա, երկուքնիս ալ փոխադարձաբար զիրար կը սիրեինք... Ժամանակ մը վերջը միածին կայտառ զավակ մը ունեցանք և բավական ատեն երջանիկ ապրեցանք... Օր մը... ո՜վ օր աղետալի... հովտի մը մեջ մուռ կուդայի.. երեկոյան հեշտալի ժամերն էին... արևը մարը մտնելու վրա էր... սիրտս սիրո հեղեղի մը մեջ կը