Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/297

ԱՐԱՐՎԱԾ Ջ Чаш մի պալատը.—IIյունազարգ և փաՌաւ[որ սրաէւ մը.— Աք կողմը Чаш մի գսւքկւ: Տ Ъ ub լ Ա ՎՌԱՄ և ՍՈԻՐԵՆ ՎՌԱՄ*— Հաջդ Սուրեն, վերջապէս Հայաստան վշտալից ճակատը ոտքերուս առջև խոնարհած գթություն կաղերսե ինձմե իր փրկությանը համար. մինշդեռ ես ավելի կու֊ զեմ զինքը տապալել ու ջնջել.*. Խե՜ղճ Հայ, որ իր ոսո֊ խը ու բարեկամը դեռ շը ճանշեր, շը զարներ իրեն զար֊ նողին և կը խոնարհի. շեմ գիտեր, թե Հայը խոնա՞րհ է թե՞ վախկոտ... Հա՜յ, Հա՜յ, եթե քու հանճարիդ հետ կրակ մը միավորես, տիեզերքը կը գերազանցէ и ու Կը սարսես. դողացեք Հայեն, տիեզերք, եթե Հայերը միա¬ բան ու համախումբ տեսնեք։ ՍՈԻՐԵՆ.— &այց այդ ալ անկարելի է, արքա քաջ, գ՚՚ւցե առյուծը և վագրն իրարու հետ հաշտվին* բայց Հայը Հա - յուն հետ շը հաշտվիր... Արտաշես առաջին բոլոր աշխարհը — 297 —