Կաթնամատոյց մարք գերագովք, լըծորդք ի գութ և ի խընամ,
Ի միասին հանդիսացայք ի հոգս ազգաց միշտ անտարտամ,
Զանկեալքս ի խոր թըշուառութեան, յորում նեղիմք գամ քան ըզգամ,
Սրբոցըդ սուրբ, կամաց հաճոյ լիցի փշել անգամ-անգամ:
Գարուն եղև յարեալ հիւսիսն ամլական,
Եկըն թեման շընչեաց ի մերս այգեստան,
Երփնաւորեալք երեսք դաշտաց փայլեցան
Եւ քարեցին ըզհոտս իւրեանց աննըման.
Արի՛ մըտցուք ի տան գինւոյ սիրով քո,
Եւ կարգեսցուք ի վերայ քո զսէր սիրոյ.
Արի՛, արի՛, դարձիր սա մեզ, սոմնացի,
Եւ լըսեցո՛ ըզբարբառ քո բերկրալի:
Ձըմեռն էանց բուրաստանք մեր ծաղկեցան,
Լերինք, բըլուրք և առապարք բերկրեցան,
Շաղոտ ծաղկունքն մարգարտապէս շողշողան,
Վարդ, մանուշակ, նարկիս, նարդոս և շուշան.
Արի՛ մըտցուք ի տան գինւոյ սիրով քո,
Եւ կարգեսցուք ի վերայ քո զսէր սիրոյ.
Արի՛, արի՛, դարձիր առ մեզ, սոմնացի,
Եւ լըսեցո՛ ըզբարբառ քո բերկրալի: