Յորժամ հովիւք խորդան ի քունըս թանձրութեան,
Յայնժամ խայտան ի միասին գայլքն ամենայն,
Նոյնպէս մանկունք ուրախացեալ ի խաղ փութան,
Երբ հեղինակն, աստ ւ’ անդ շրջի թափառական:
Հանապազորդ խաղաղութիւնն որդւոց մարդկան,
Առիթ լինի բիւր չարութեան յիւր զօրութեան,
Այլև նըպաստ լինի նոցա յաջողութեան,
Ըստ իւր ուժոյն, որում չաճի խոչ և խափան:
Թէ ոսնիցէր ըզթև թըռչնոյ մարդ բանական,
Արագ թըռչէր յայս և յայն կոյս վարատական,
Այսըմ նըման յաջողութիւնըն մարմնական,
Չի սանձարձակ առնէ ըզմեզ զամենեսեան:
Յաջողութիւնն եղև պատճառ չար կործանման,
Սոդոմացւոց ընտիր երկրին դրախտանըման,
Չէ անտեղեակ ասացելոցս այր խոհական,
Որ դեգերի հանապազորդ ի հին մատեան:
Զայս նիւթ առեալ վարդապետէ քընարերգուն,
Եւ նեղութեան տայ օրինակ քեզ ըզմեղուն,
Թէպէտ խայթեն զօրէն փըշոց զմեզ զօրն ի բան,
Սակայն կազմեն զմեղր ի հոգիս թագուն թագուն:
Այն ինքն է այս բաժակ փըրկչին և փըրկութեան,
Փոխան որոյ զարքայութիւնն տայ վերնական,
Ոչ՝ ամենից խեռ խուժանաց տըրտընջական,
Այլ այնց մի այն, որք յայն խընդան և գոհանան:
