յուրովի՝ իր գեղագիտական աշխարհաընկալումների չափ ու կշռին համապատասխան: Այլ կերպ չէր կարող լինել: Պ. Ղափանցին թելադրում խւ ընթերցողներին, մանուկ սերնդին, թե՝ Աստվածաշունչը ներողամիտ չէ չար, անբան, անբարի, անազնիվ մարդկանց նկատմամբ.
|
ՔԵՐԹՈՂ ՀԱՄԵՍՏ, ԱՆՀԱՒԱՍԱՐ
Խորագիր՝ «Դրուստ ողբերգաբար առ հանգուցեալ ընտիր Դպիրն Պաղտասար»: Միակ բանաստեղծությունն է, որ կապվում է պատմական անձնավորության հետ: Պ. Ղափանցին այն գրել է հավանաբար 1768 թվականին, Կոստանդնուպոլսում, իր ավագ գրչակից Պաղտասար Դապրի մահվան առիթով: Երկրորդ անգամ տպագրվեգ է 1958 թվականին (Տես Պաղտասար Դպիր, «Տաղիկներ սիրոյ և կարօտանաց», Երևան, 1958, էջ 215—217):
Բ. ԵՐԿՏՈՂՅԱԿՆԵՐ ԵՎ ՔԱՌՅԱԿՆԵՐ
1
ՎԱՅՈՑ ՁՈՐՆ Է Ի ՀԱՅԱՍՏԱՆ ԱՇԽԱՐՀԻՆ
«Վայոց ձոր»՝ ողբի ձոր (հնում կոչվել Է նաև՝ Վարդաձոր, Եղեգնաձոր), «Ի հասարակաց դիպուածոց ողբոց և աշխարանաց կոչեցաւ Վայոց ձոր, որպէս թէ սպանման մեծի եպիսկոպոսին Ստեփանոսի
