Կալեալ գերի,
Առ քեզ բերի,
Լի՛, անթերի:
Անձն իմ դեր քո ի խիստ հողմոց աստ գըրաւի,
Ծուխ մախանացն սա զօրացեալ ոչ զըրափ,
Ների՛, տապի՛ և տառապի յանիրաւի.
Ցաւօք ցաւի,
Զերթ ի ծովի՝
Յո՛յժ անբաւի:
Այս քո գերւայս բիւր որոգայթ սարեալ յարեն,
Առ ի որսալ ջանիւ հնարից զհէքըս փարեն,
Տարմից թըռչնոց համանմանեալ թևապարեն.
Խըճիւ քարեն,
Հըրով խարեն,
Յաղ հարհարեն:
Եթէ տեսից ըզքեզ բարեաւ՝ զըւարճանամ,
Վաղվաղակի զայս ամենայն ես մոռանամ,
Վերադարձեալ ի հնութենէ նոր նորանամ.
Թև յօրանամ,
Յոյժ զօրանամ,
Եւ տիրանամ:
