Ըստ հաջոյից իւրոց ընտիր,
Մի քան ըզմի ատօղ պատիր,
Զաշխարհ մարմին՝ վըրէժխընդիր,
Ի վէրայ քո՝ դերել փութայ:
Յալեաց յալիս զքեզ արկանէ,
Քարէ ի քար միշտ հարկանէ,
Մինչ զքեզ ոսոխ իւր վարկանէ,
Ի մահն անանց՝ գերե փութայ:
Նա առ Յոբաւ որպէս ասէ,
Նոյնպէս և այժմ չարախօսէ,
Ըզբարիս քո ի բաց ասէ,
Զայն ժըխտելով՝ քերել փութայ:
Ծիլ-ծիլ ոսկի է վարդի թերթերըն,
Որպէս և ասեն նախնի ծերերըն,
Ահա՝ մերձացա գարնան ջրերրն,
Անոյշ օրերըն.
Գեղգեղեալ գոչէ,
Կանչէ, հառաչէ՝
Պիւլպիւլն՝
Երամով իւրով:
