Էջ:Raffi, Collected works, vol. 1 (Րաֆֆի, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/521

Այս էջը հաստատված է

— Դու, Ջաբար,— ասաց նրանցից մինը հազիվ լսելի ձայնով, դու հայերեն իմանում ես, մոտեցիր դռանը, թխկացրու, և ձևացրու քեզ, որպես թե Ղազարն ես, որին քանի րոպե առաջ ձորը գցեցինք։

Ջաբարը դիմեց դեպի խրճիթը։

— Իսկ դուք, Ապպաս, Նասիր,— ասաց միևնույն ձայնը,— դռանը հսկեցեք, եթե օքմին գալու ինի, ձեր խենջարներով իսկույն կհանգստացնեք։ Սոնան լսեց դռան թխկթխկոցը։ Նրա ամբողջ մարմնի մեջ դող ընկավ։

— Ո՞վ է,— ձայն տվեց նա։

— Բա՛ց արա,— լսելի եղավ, կարծես թե, Ղազարի ձայնն էր:

Սոնան ուրախությամբ բաց արավ դուռը, բայց սարսափը տիրեց նրան, երբ խրճիթում հայտնվեցավ մի մարդ ոտքից գլուխ փաթաթված սև վերարկուի մեջ։ Նա ձգեց իրանից վերարկուն և կինը իսկույն ճանաչեց Բիզա—բեկին։

— Ես հույս ունեմ, որ դու այնքան բարի կլինես, Սոնա, որ լավ կհյուրասիրես քո գիշերային այցելուին,— ասաց նա դառնալով դեպի կինը։

Սոնան թեև դողում էր զարհուրանքից, բայց հավաքելով յուր բոլոր ուժը, պատասխանեց.

— Դուք ի՛նչ գործ ունեք գիշերային այդ ժամուն, միայնակ, անտեր կնոջ խրճիթում։ Երիտասարդը ավելի մոտեցավ նրան։

— Սերը, Սոնա, սերը, գիտե՛ս ինչ բան է, սերը բերավ ինձ այստեղ։

— Սե՜րը... — կրկնեց կինը պինդ ձայնով,— սերը բերավ քեզ այն կնոջ խրճիթը, որ սաստիկ ատում է քեզ։

— Ինձ... դու... ատում ե՞ս... ի՞նչ առիթ ունեիր ինձ ատելու։

— Առիթներ շատ... դու խաբեցիր իմ ամուսնուն և ծանր պարտքի տակ գցեցիր նրան, դու ստիպեցիր նրան թող տալ յուր ընտանիքը խղճության մեջ և դեպի օտար աշխարհ դիմել։

— Այդ բոլորը ես արեցի դարձյալ քո սիրո համար... ես արեցի, որ կարողանամ նրան հեռացնել քեզանից...

— Հեռացնել նրա՞ն, որին երբեք ես չեմ կարող մոռանալ։

Երիտասարդը երկար չխոսեց, մոտեցավ, գրկեց յուր զոհին:

Բայց կինը սարսափելի արիությամբ խլեց պարսկի խենջարը և խրեց նրա կուրծքի մեջ։ Նա թավալվեցավ գետնի վրա։ Իսկ Սոնան,