Այս էջը հաստատված է
օսմանցոց լուծը և հարկատու լինելով նրանց։ Իսկ նրանք, որ հավատարիմ մնացին Դավթի գաղափարին, ցրվեցան դեպի զանազան կողմեր, ավելի լավ համարելով չծծել այն հայրենիքի օդը, որ թունավորված էր բռնակալի շնչով...
Տեր Ավետիքը` այդ անպարտելի հերոսը, տեսնելով հայոց անմիաբանությունը, թողեց Հայաստանը և դիմեց Երուսաղեմ: Այնտեղ նա Աբրահամ կաթողիկոսի հաճությամբ ներումն ստացավ պատրիարքից այն բոլոր արյունների համար, որ նա թափել էր։ Կրոնական մոլեռանդությունը վերջապես տիրում է այդ քաջի սրտին, նա սկսում է ապաշխարել[1]...
Դավթի գործակից մյուս քաջերի մասին լռում է պատմությունը. հայտնի չէ նրանք ուր գնացին, ինչ եղան։
ՎԵՐՋ
- ↑ Ծիծաղելին այն է, որ հայր Չամիչը, որը սիրում է յուր պատմության մեջ շատ հայկական երևույթներ կաթոլիկության ստվերի մեջ ծածկել, այդ — մոլեռանդ մխիթարյանը խիստ ոգևորությամբ խոսելով տեր Ավետիքի վերջին վարմունքի մասին, նրան փոխանակ Երուսաղեմ, Հռոմ է ուղարկում պապից թողություն խնդրելու իր մեղքերի համար: