ձայնով և երկյուղած աչքերը դարձրեց դեպի երկինքը, կարծես ամենակարողի հաջողությունն էր խնդրում։
Երիտասարդը շարունակեց.
— Իմ մարդիկներից յուրաքանչյուրը պետք է լավ գիտենա յուր դերը, եթե ոչ, մի ամենափոքր սխալ կարող է ամեն ինչ փը- չացնել։ Նրանք պետք է հետևեն պայմանական նշաններին և նույն նշանների համեմատ գործեն։ Իցե թե հանգամանքները փոխվին, աչդ դեպքերում դու պետք է, հանգամանքների փոփոխության համեմատ, փոխես և նրանց գործելու եղանակը...
— Արբակը այդ բոլորը կարգադրել է, դու անհոգ կա՛ց.,— պատասխանեց ծերունին և գլխով հասկացրեց' ընդհատել խոսակցությունը, որովհետև նույն միջոցին դեպի որդու վրանը գալիս էր հայրը։
Ներս մտավ հայրը, ասելով.
— Այժմ գնանք, սիրեւի Սամվել, Մերուժանը սպասելիս կլինի մեզ, նրա հյուրերը արդեն հավաքվել են։
Գ
ԶՎԻԹԱ
Կեսօր էր։ Մերուժանի ընդարձակ, երկնագույն վրանում ար¬ դեն հավաքված էին հյուրերը։ Բոլորից բարձր նստած էր Հայր֊ Մարդպետը— Դղակը, որ յուր անհեթեթ հագուստով և վիթխարի մարմնով մի քանի մարդու տեղ էր բռնել։ Նրա աջ և ահյակ կող֊
29 Րաֆֆի, Երկերի ժողովածու, հ. VII