Էջ:Raffi, Collected works, vol. 8 (Րաֆֆի, Երկերի ժողովածու, հատոր 8-րդ).djvu/545

Այս էջը հաստատված է

– Այդ ավերակներից ավելի ապահով տեղ չկա,– պատասխանեց ներքինապետը։

– Նա իմանո՞ւմ է, որ ես այստեղ սպասում եմ նրան։

– Իմանում է. ես նախապես հայտնել եմ բոլորը։

– Ծանո՞թ է ճանապարհների հետ։

– Դերվիշը կառաջնորդե նրան։

Դրսից լսելի եղան սուլելու ձայներ։

– Գալիս են...– ասաց ներքինապետը և շտապով դուրս եկավ խուցից։

Այդ լուրը այնպիսի մի ուրախություն ազդեց տիկնոջը, որ նա ամբողջ մարմնով ցնցվեցավ։ Այդ ցնցումից զարթնեց Ֆաթիման, որ նրա ծնկների վրա պառկած էր։

– Ես մի լավ երազ տեսա, մայրիկ,– ասաց նա,– կուզե՞ս, պատմեմ։

Մայրը ուշադրություն չդարձրեց նրա երազի վրա և ցնորվածի նման վազեց դեպի խուցի դուռը։ Այդ միջոցին մի երիտասարդ գրկեց նրան։

Դերվիշը, ներքինապետը, Ջումշուդն ու Աղասին մնացին խուցի դռանը, ներս չմտան, որ իրանց ներկայությամբ չխանգարեն երկու վաղեմի սիրահարների հոգեզմայլությանը։

– Այդ ո՞վ է, մայրիկ,– հարցրեց Ֆաթիման։

– Քո հայրը, զավակս,– պատասխանեց մայրը։

Իշխանը մի ձեռքով բռնեց տիկնոջ ձեռքից, մյուսով Ֆաթիմայի ձեռքից, և դուրս եկան խուցից։ Այդ միջոցին մոտեցան դերվիշն ու ներքինապետը և օրհնեցին նրանց բախտավորությունը։ Նույնը արեցին Ջումշուդն ու Աղասին։

Հեռանալով վանքի ավերակներից, նրանք դիմեցին դեպի անտառը, որի մեջ պահված էր իշխանի ձիավորների խումբը։

Այստեղ իշխանը բռնեց դերվիշի ձեռքը, և հրաժարական ողջույն տալով, ասաց.

– Շնորհակալ եմ ձեր բարեսրտության համար, դերվիշ, ես չեմ մոռանա ձեր առաքինությունները։

Ավելի սրտաշարժ էր տիկնոջ հրաժարականը.

– Ես հոր կողմից անբախտ եմ եղել, դերվիշ,– ասաց նա,– իսկ դուք ամբողջ տասն տարի մխիթարել եք ինձ, և ինձ վրա հայրական խնամք եք ունեցել։ Թույլ տվեցեք ինձ համբուրել ձեր աջը, և այդ թող լինի իմ խորին երախտագիտության հատուցումը։