Իշկիլ չունիմ՝ տուն աղա իս ու զէնկին,
Առչի մարթն իս, իշվական մեր քաղաքին,
Ի՛նչ ուզենաս՝ տուն կըկըրնաս ունենալ,
Ամա մարթու տիզ աչք նայել չիս կըրնալ։
Զաւակներըտ թանկնոց հալալ հագած ին,
Պանվօրներըտ տունիտ մէչը շարած ին,
Մարթ չիկայ վօր` տուն չի կըրնաս հրաման տալ,
Ամա մարթու տիզ աչք նայել չիս կըրնալ։
Ամպարներըտ իփ-իլինք ին պարիով,
Հալխը քեզի կօլօխ կուտա ու պարով,
Տարին կուտաս, հէչօլմասա, իրեք պալ,
Ամա մարթու տիզ աչք նայել չիս կըրնալ։
Մէկ տեղ մուտնուս՝ մարթիք կէլլին տեղերէն
Ու հարցմունքիտ ճուղապ կուտան վախնալէն,
Լէվէնտները քոլ տիմացըտ չին խաղալ,
Ամա մարթու տիզ աչք նայել չիս կըրնալ։
Եփօր աչքըտ մարթուս աչքին տիզ տառցնուս,
Համա՛ն մէչիտ խալպութինը կիմացնուս,
Ճէպըտ չունիս մէքամ քապիկ տուն հէլալ,
Ատօր համար շիտակ նայել չիս կըրնալ։
