Պարտքին, վեքսիլին վատն է ալ մօռցած,
Սիրտիս մէչ կասիմ. «Ասված է վըկայ,
Հային պէս ուրիշ մէկ գէշ ազգ չիկայ»։
Եփ փաչթալիօնը կուտայ տուն է տուն
«Փորձ», «Մըշակ», «Մեղու», «Դըպրոց», «Արարատ»,
Եփօր կըլըսիմ` հօսի գըրատունն
Ունի ստորագրօղ էրկու հարուր հատ,
Սիրտիս մէչ կասիմ, «Ասված է վըկայ,
Հային պէս շէնքով ուրիշ ազգ չիկայ»:
Ամա եփ լըսիմ` տամսքի մօտնիցան
Հայի զաքազէն աչքը չի պանալ,
Եփօր կըլրսիմ խապախճիները
Ըստակ թօփ կանին հարամ ու հէլահ
Սիրտիս մէչ կասիմ. «Ասված է վըկայ,
Հային պէս ուրիշ մէկ գէշ ազգ չիկայ»։
Եփօր կըտեսնում՝ հայ կինիմարթը,
Առչեվ ցըքած վեց-օխտը տըղայ,
Թէմիզ ու թիպտիր, աժընկէկ հաքւած,
Սուս-փուս իր ճամփով տէպի ժամ կէրթայ,
Սիրտիս մէչ կասիմ. «Ասված է վըկայ,
Հային պէս շէնքով ուրիշ ազգ չիկայ»։
Ամա եփ տեսնում՝ պուլվառին տեղը
Կէնճ հայ կինիմարթ, ամուր խընտալէն,
Եա՛, ատկից պէթէր, ֆէլանին հարսըն,
Կաղտուկէն կէլլէ, կասին, նօմէռէն,
Սիրտիս մէչ կասիմ. «Ասված է վըկայ,
Հային պէս ուրիշ մէկ գէշ ազգ չիկայ»։
Եփօր կըլսիմ վօր մէկ հայ կիտուն
Արհամարիլ է փառքը աշխըրքիս,
Հինկ-տասը տըղի կուտայ նա ուսում,
Ու ատպէս կուզէ ֆայտան տալ ազգիս,
Սիրտիս մէչ կասիմ. «Ասված է վըկայ,
Հային պէս շէնքով ուրիշ ազգ չիկայ»։
