ՊԱՆԴՈՒԽՏ ՀԱՅ Ի ՓԱՐԵԶ
Ի գերեզմանի Լևոնի վերջին թագավորի հայոց
Պանդխտությամբ Հայաստանեն դուրս եկա,
Թողի ծնողքս, տունս, տեղս բովանդակ,
Շատ երկիրներ օտար նժդեհ անցկացա,
Ո՛չ ոք չասաց թե ո՞ւր կերթաս միայնակ։
Արզրումի բարձրավանդակ սարերը,
Ոտքով անցա այն գեղեցիկ դաշտերեն,
Ուր ո՛ր կային հայոց շինած բերդերը,
Մարդ չգտա, որ բարով տար հայեր են,
Չնայեցա Ստամպոլի մեծության,
Ծով ու ցամաք աչքիս չէր ինչ երևում,
Իտալիա չեղավ ոտիցս արգելան,
Հողիս միտքըս դեպ ի Փարեղ էր թռչում։
Ի՞նչ գործ ունիս այն բազմամարդ քաղաքը,
Արարատյան ծնունդ՝ սառն լերանց հին,
Ահա՛ եկար. ահա քո մեծ Փարեզը,
Տե՛ս կըգտնես այստեղ հանգիստ քո անձին։
Ես եկել եմ Փարեզ քաղաք պանծալի,
Ո՛չ իմ անձին գտնել տեղ ինչ հանգստյան,
Ես չեմ կարոտ փառաց գանձուց աշխարհի,
Եվ ո՛չ անտես տեսնել նոր ինչ տեսարան։
Ես եկել եմ գտնել այս տեղ այն քարը,
Որո տակը ծածկած է գանձ հայրենյաց,
Ես գտա այն. ահա՛ այս է այն քարը,
Որո տակը թաղված կա թագ Հայկազանց։
Այս քարի տակ պառկած է մեր Լևոնը,
