Հարուր տարվան ծանտըռ քունէս
Հա՛նա-ըշտե զարթիլ իմ.
Ծեռքովըս խօրթած իմ քաղաքէս
Հէսապ-քիթապ ես կուզիմ:
Հարուր տարին անցաւ, հայե՛ր,
Քիչ ժամանակ չէ՛, կիտի՞ք.
Աճափ տուք ի՞նչ աղէկ պաներ
Աս միչոցիս արիլ իք.
Թահմին կանիմ՝ վօր էվէլքի
Կալպայ, նօղայ հայը չիք,
Վօտքէ կօլոխ, մեծ ու պըզտիկ
Եւրոպացի կըտռիլ իք...
Հաքած-մաշած ծեր հաքուստը
Նայիս՝ մարթ իք մարթու պէս.
Լըսողաց իմ՝ ծեր ապրուստը
Գէշ չէ, աղէկ է նույնպես.
Ա՛մա, հայեր, ես կամընչնամ,
Հարուր տարի միչոցին
Անմարթաբնակ Ամերիկան
Տառցաւ հըզօր տերութին։
Կէնէ կասիմ՝ հարուր տարին
Ի՞նչ կօվական պան արիք.
Կըպահանջիմ՝ գէշն ու պարին
Տեղով տեղով ինծ պատմիք։
Հարուր տարին վօր անցուցինք,
Շատ, շատ պաներ մենք արինք,
