Քեզի հարճ տեղ չէր դըպրոց, վարժատուն,
Այլ թըռաքթիռ, թանցքլաս, գինետուն։
Բառգրքի մեջ կան շատ աղտոտ բառեր,
Մի՞թէ ամէնքն են մի մարդու պատկեր,
Չէ՛, Պամպուլիոս, բառերը շարել
Չէ՛ օրինաւոր սաթիռա գըրել։
Ատ քու սաթիռան եօռըխլր ֆէնտ է,
Ատով կիմացվի մեր մէջ վօ՜վ խէնթ է.
Ամո՛ւր կարթացէք մեր հալխին տիմաց.
Միւճէրէթ խեվ է նա` վօվ որ խընտաց։
Եփօր ասածըտ տուն խօրթ կը ճանչնաս,
Անունտ ինչո՞ւ յայտնել կը վախնաս.
Ամա մենք տեղով կիտինք վօր՝ մէյտան
Խատիր չէ էլլել քեզ պէս շառլաթան։
Եփօր ես վըրատ պան կըրելու լամ,
Ախա՛չը չօքտիլ թուխթի ֆապռիքան,
Ամա քեզի հարճ թէօյֆէ պատասխան
Քիչ մը ատէնէն թատրօնէն կուտամ։
Քու հաջողութեան լոկ այն պատճառ է,
Որ մեր խեղճ <...> քիչմը ցանցառ է,
Թէ այդ չլինէր՝ գիտեմ անպատճառ,
Քեզ թուք ու մուրով քաղքէս փախ կուտար։
Տուն կուզիս էշին Էրուսաղեմ տար,
Նա իր զըռալէն մէկ օր վազ չի գար.
Նույն և քու քաշ գալդ դէպ արտասահման
Չարաւ քեզ խելօք և ոչ գիտնական։
Մընացիր այնպես, ինչպէս որ էիր՝
Տըգէտ, բըթամիտ, չար, բըծախնդիր,
Եւ ձեռքը՝ պարզած քեզ ողորմութեան
Դու խածիր, անխիղճ, գօսօտ շան նըման։
