Ա՜խ, տէրպա, մէչէս օրէնք վարիլ իմ,
Ատկից ալ պէթէր պաներ արիլ իմ.
Խըզմէթքեար էի չօռպաճիի քօվ,
Ան տարին խռիթի կընացի Մոսկօֆ,
Չօռպաճիս մեռավ ու ալայ պարին
Մարթու պան չասած՝ իմ տունըս տարին։
Ա՜խ, տէրպա, մէչէս օրէնք վարիլ իմ,
Ատկից ալ պէթէր պաներ արիլ իմ,
Տուսը ցուրտ ծըմեռ, պուք ու պօռան է,
Ինծի պէս մարթուն ատ խիստ պօշ պան է,
Տաք քլուպին մէչը կընըստիմ քառթի,
Հաքուրներ կուտամ, կըխաղամ փառթի։
Ատ ալայը հէչ։ Ամմա մէկ պաս օր
Պերանըս առի ճիփճայի օսկօռ.
Տէրպա՛, շինտը ես պէթէր կըվախնամ,
Ատ մեխքիս համար տուժոխք չի էրթա՜ մ։
