Էջ:Raphael Patkanian, Collected works (II).djvu/197

Ժիվա ու շէրպէթ շատ պերել տըւին.
Վօ՞վ էին տաքա-ախաչ չիմ ասիլ։

Շատ տարի անցաւ, մեր լէվէնտները
Մէմէկ հարս կըտան։ Ամա չիմ ասիլ`
Ինչո՞ւ նոցամէն մէկն է անզաւակ,
Մէկալին տըղաք հիւանտոտ կըլան։