Նորէն ամէնուն կուտամ իւումէտներ,
Խօրդելու կըլամ շատ վարժատուններ։
Մեր տեղէն Ռաստօվ էրկըթէ ճամփայ,
Փիթուն քաղաքը քարվածք պիտի լայ,
էրկու֊իրեք տեղ պախչա պիտ անիմ,
Հալխին պուռունկին մածուն կըքըսիմ...
Վըրաս պան ասել մարթ խատիր ըլայ,
Հա՛ման կըպերիմ ես կուլխու վըրայ,
Տանօս, պամպասանք, խարփուզի կըճէպ—
Ասպէս թանցերու ես շատ եմ վարպետ։
Քանի՜ մէկ քանի՜, խեղճ նախչըւանցիք,
Կաղտուկ տուշմանի թուզախ պիտ իյնիք.
Մինչի վօ՞ր ատէն խուլ ու կուր պիտ լաք,
Պարեկամ, տուշման չի պիտի ճանչնաք։
Ծէր պարեկամին տուք խաշ կըհանիք,
Ծէր չար տուշմանին ծէր աղան կանիք.
Ֆայտալը կրճէն Սիւլիւկեն վախցաք
Զէհիրլը օցին պերնին ռասթ էկաք։
