Էջ:Raphael Patkanian, Collected works (II).djvu/302

Այս էջը հաստատված է

Այլ կուզեմ լինել ազատ թագուհի»։
Այս խոսքերը որ լըսեց ծերունին,
Ասաց վախեցած ու կողկողագին.
«Թըռցրե՞լ ես խելքդ, անըզգա՜մ քավթառ,
Թե՞ ծիծաղեցնել կուզես դու աշխարհ,
Մի՞թե մարդոցմե դու չես ամընչալ,
Որ թագուհի ալ կուզես դու ըլալ»։
Կատղեցավ պառավն, գոչեց սաստկագին
Ու ամուր ապտակ զարկեց ծերուկին.
«Ինչպե՜ս ես կարող տալ լիրբ պատասխան,
Գեղջուկ, դու իմ պես մեկ ազնիվ կընկան.
Դե՛հ, շուտ արա, շուտ, գնար դեպի ծով,
Թե կամավ չերթաս` կըտանեն ծեծեով»։
Տըխուր դեպի ծով ծերուկը գնաց,
Կապուտակ ծովի ջուրն էր սևացած.
Ըսկըսավ կանչել նա ոսկի ձըկին.
Եկավ ձըկնիկը, ասաց ծերուկին,
«Ի՞նչ կրկամենաս, ծերուկ պատվական»։
Ծերուկը տրվեց նորան պատասխան.
«Խելքը թըռել է իսպառ իմ կընկան.
Ա՛լ չուզե մընալ նա ազնըվական,
Խորհուրդ ու խըրատ նա լըսել չուզե,
Ազատ թագուհի ըլալ նա կուզե»։
Ձըկնիկը ծերին տվեց պատասխան.
«Մի՛ տխրիլ-տրտմիլ, ծերուկ պատվական,
Այս անդամ ալ դու հանգիստ տուն գընա՛,
Պառավը թագ ալ գըլխուն կունենա»։

Երբ որ ծերունին դեպի տուն դարձավ,
Առջևը հրաշք-հիացք բացվեցավ.
Շըքեղ փըռված էր ճոխ արքունիքը,
Դահլիճի մեջ էր նորա կընիկը,
Ճաշու սեղանի առջևը նըստած,
Սեղանի վըրա խորտիկներ շարած.
Չորս կողմը դրանիկ ու ավագորեար,
Կըծառայեին նորան անդադար.