Աղ ու հացքի էնկ օրթան
Էջմիածին հէչ կուտա՞ն...
Հապա անուշ թօռթերը,
Շաթօ-Իքեմ, Սօթեռը,
Հարուր մանէթ ժամուցը...
Տուռը փակից, սուրփազան,
Քու տիմացըտ Նախչըւան։
Եղո՜ւկ քեզ, խե՛ղճ սուրփազան,
Լա՛ց ու կո՛ռա հավիտեան,
Նենգ բունութքը քու պարսից
Ասքան աղետք քեզ պերից։
Աս փորցանքը մէկ ֆայտա,
Խե՜ղճ մարթ, աճափ քեզ կուտա՞յ.
Թե՞ նօր փօսեր կըփօրիս,
Ու մէչն ինքըտ կըկլօրվիս:
