լով և գլխի կարճլիկ ճերմակ մազերն երկու ձեռներով հարթելով։
— Դու պարտավոր ես, բայց ես — ոչ։ Դու կարող ես նրա չորս կողմով պտույտ գալ, իսկ ինձանից մի պահանջիր նույնը,— պատասխանեց Կատերինա Կարլովնան ավելի սառնությամբ։
— Մամա ջան, ինչե՞ր ես խոսում, սկուչնա ես, քեֆդ լավ չէ, լիխորադկա ունիս,— փոխեց յուր խոսքը Կարլ Մարկիչը, իսկապես կասկածելով աղջկա առողջության մասին։
— Շկապը կողպելիս ձեռը ցավեցրել է,— պատասխանեց Մարիա Իվանովնան աղջկա փոխարեն։
Կարլ Զարկիչի մարմնին կարծես էլեկտրական թելի ծայր դիպցրին: Նա այնպես վեր թռավ տեղից, որ աթոռն ընկավ, սեղանը սաստիկ շարժվեց, թեյի բաժակը շուռ եկավ, և թեյը սեղանի երեսով սկսեց հոսել սենյակի հատակը, Մարիա Իվանովնան և Արտեմը, շփոթվելով Կարլի այդ արագ շարժումից, նույնպես բարձրացան իրանց տեղերից։
— Դուշա մոյա, աբա, աբա, աբա տեսնեմ,— գոչեց Կարլ Մարկիչը, հարձակվելով յուր աղջկա վրա։
Կատերինա Կարլովնան, բավական վախեցած յուր հոր տարօրինակ շարժումից, անգիտակցաբար մի քայլ հետ գնաց։
— Կարլ, այդ ինչե՞ր ես անում, գժվել խո չե՞ս, վախեցրիր մեզ,— բացականչեց Մարիա Իվանովնան ծիծաղելով։
Սակայն Կարլ Մարկիչն ուշադրություն չդարձրեց նրա վրա։
— Ցույց տո՛ւր, աբա, տեսնեմ, դուշա։
— Հանգստացիր, պապա, ոչինչ չկա, ցավը վաղուց է անցել,— խոսեց, վերջապես, Կատերինա Կարլովնան շփոթված։
Կարլ Մարկիչը քիչ հանգստացավ և բաց թողեց աղջկա թևը։ Նա հետ նայեց և, տեսնելով յուր տարօրինակ շարժման հետևանքը, կարծես ամաչեց յուր արարմունքից։
— Ինչպե՛ս վախեցրիր ինձ, Մարիա, հենց իմացա, որ մատը ռազդավիյտ է արել Կատյան,— ասաց նա կրկին յուր տեղը նստելով։
— Քիչ էր մնում, որ դու մեզ ռազդավիյտ անեիր սեղանով,
