լավ համբուրել։ Գիտեմ, որ կարոտել ես: Այդպես։ Մեկ էլ: Այդպես։ Հողս քաչալ Մարտիրոսի գլխին։ Գինի բերել տուր։
Ահա այդ խորհրդավոր գիշերից սկսվում են Մարջանի արկածները։
Նախ և առաջ նա մի գիշեր, Դավթի օգնությամբ, հարձակվում է այն միջնորդ կնոջ տան վրա, որ առաջին խնամախոսն էր եղել Մարջանին Մարտիրոսի հետ նշանելու համար: Բռնում է կնոջն իր մարդու հետ, քաշում, տանում է հավաբուն։ Այնտեղ մարդու ոտքերն ու ձեռքերը կապում է, հետո միջնորդ կնոջ մազերը մի քանի անգամ քաշքշելուց հետո փաթաթում է մարդու ոտքերին ու ասում.
— Դե, եթե լավ բան է, որ կնիկը մարդու եսիրը լինի, մինչև լույս լզիր մարդուդ ոտների տակը։
Այնուհետև նա մի գիշեր գողանում է անկողնուց իր հորը, աչքերը կապում է թաշկինակով, տանում է գինետուն և իր ընկերներին հրամայում, որ նրան մի լավ արբեցնեն։ Խեղճ մարդը շուրջը նայելով՝ սարսափում է այդ զինված երիտասարդներից։ Բայց շուտով նրան մինչև անզգայություն արբեցնում են ու լուսաբացին տանում-հանձնում իր կնոջը։
Մյուս օրը Մարջանը հետևյալ լուրն է ուղարկում իր մորը.
— Ասա մարդուդ, եթե իմ սիրելի քրոջը՝ Մարթային տա չսիրած մարդու, ավելի վատ օյին կբերեմ նրա գլխին։
Մի ուրիշ անգամ իր խմբի հետ մտնում է մի այրի ու ծեր խանութպանի տուն ու գոռում․
— Անիրավ, դու աստված չունե՞ս, որ ուզում ես պսակվել մի աղջկա հետ, որ քեզանից քառասուն տարով ջահել է։
Եվ բռնելով խանութպանին՝ քաշ է տալիս առաստաղից գլուխն ի վեր։ Ամբողջ գիշեր և ամբողջ օր մարդը մնում է այդ դրության մեջ, մինչև որ հարևանները գալիս են ու ազատում նրան։ Նույն օրն իսկ նա հրաժարվում է իր հարսնացուից։ Եվ նույն օրը հարսնացուն վազում է Մարջանի մոտ և ուրախության ու շնորհակալության արցունքն աչքերին՝ համբուրում է նրա ձեռքերը։
