Գուլազյան: Ֆի, բլինի ես չեմ սիրում․․․ (Երեսը դարձնում է ու սկսում է իր ամուսնու հետ):
Ռշտունի: (Ներս է մտնում գլխարկը աչքերին քաշած, ծխախոտը ձեռքին, օձիքը վերև բարձրացրած): Позвольте, господа, где это хашь и блины?
Վարդուհի: Оо, Ռշտունի՞, шյդ դո՞ւ ես․․․ Ո՞րտեղից եկար։ Հա, վույ քա Բաքվից։ Սեզոնը ո՞նց վերջացավ։ (Ձեռքով ծածկելով բերանը): Հա, ղորդ քա, սեզոնը չվերջացած վզակոթներիդ տվեցին․ այ գետինը պատռվի ու ձեր բաքվեցիներին․․․
Ռշտունի: Жиды нефтяные растреклятые (Մոտենում է հուշարարին): Ծխախոտ ունե՞ս․․․
Հուշարար: (Կարճատես է: Շտապով հանում է ծխախոտի տուփը և առաջարկում է Վարդուհուն): Համեցեք․․․
Վարդուհի: Վույ քա, բա ես Ռշտունի՞ն եմ․․․
Հուշարար: Ներողություն։ (Առաջարկում է Գուլազյանին): Համեցեք․․․
Ռշտունի: (Անհամբեր): Դե տուր էստեղ․․․ (Վերցնում է ծխախոտ, ձեռի հանգածը հատակը ձգելով ու ոտքով տրորելով, հետո թքում է հատակի վրա): А то, ցերեկով ձեր բուֆետը բա՞ց է։
Հուշարար: Ինչի՞դ է հարկավոր։
Ռշտունի: Համենայն դեպս․․․ պետք է իմանալ где раки зимуют: (Ուժգին ծխելով, անցնում է մի կողմ և սկսում անցուդարձ անել, մերթ ընդ մերթ մռայլ տրագիկական հայացքներ ձգելով ընկերների վրա):
ՏԵՍԻԼ II
Աղայան: (Ներս է մտնում կուրծքը դուրս ցցած, բեղերի ծայրերը բարակ սրած: Բարկացած է): Խայտառակություն, կատարյալ խայտառակություն․․․ Բենեֆիս են տալիս մեր անունով, անուններս չեն ուզում աֆիշաներում տպել․․․ Սապրիստի․․․ Դա ուղղակի անպատվություն է․․․ ես թույլ չեմ տալ ինձ անպատվել․․․ Քսանուհինգ տարի բեմին ծառայես, և անունդ չտպեն․․․ Սակրամենտո․․․
