Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 6.djvu/123

այնպես խիստ, որ էԼզտրյանը թևեովամ է տեղն щ տե¬ ղը. հետո նայում է նրան |սոր|ւճ արհամարնանքով. մի փոքր ժամանակ |ՈՈէթյուն) Ես դրա համար չառանձնացա ձեզ հետ* ԳԱԲՐՈ, (Տակավին ձևացնում է, թե չի հասկանում նրա իս¬ կական տրամադրությունը, ժպտում է) ներիր, մոռացաք կնոջ համար զգուշությունր կես առաքինություն է* ԵՎԳԻՆԵ. (Աղելով ինքն իր Տետ կոիվ, որպեսզի կարողանա սառնարյուն լինել) Ինչո՞ւ եք եկել։ ԳԱԲՐՈ. Ահա սիրող և հարգոդ բարեկամի համար ավելի քան անհասկանալի մի հարց։ Ների՛ր, Ժենյա, չէի սպասում» ԵՎԳԻՆԵ. (Վրդովվելով նրա սաոնությունից) Մի' համարձակ¬ վեք ինձ հեա խոսել եզակի* ԳԱԲՐՈ. (Փոքր ինչ շփոթվում է, սակայն իսկույն իչխում է իրան և Եվգինեի տրամադրությունը կատակի վերածում) Կարծեմ վաբագույիների հետևում ոչ ոք չի թաքնված, թե՞ աղախինը սովորություն ունի դռան հետևից ականջ դնելոււ Գեղեցկության թշնամին բամբասանքն է, իսկ բամբասանքի աղբյուրը—ծառաները։ Մի' պահեք, տի¬ կին, հայ ծառսմևեր. նրանք չափից դուրս հետաքրքիր Иг... ԵՎԳԻՆԵ. Թողեք ձեր կատակները և պատասխանեցեք՝ ինչո՞ւ համար եք եկել։ ԳԱԲՐՈ. Զարմանալի հարց, եկել եմ ինչպես ուրիշները, գոր¬ ծով, պաշտոն ով... ԵՎԳԻՆԵ. Իմ տունը, այստե՞ղ։ ԳԱԲՐՈ, Աա, այդպես ասացեք։ Այցելության։ Չէ՞ որ մենք բարեկամներ ենք,,* ԵՎԳԻՆԵ, Ուրեմն, լսեցեք, այդ կլինի ձեր առաջին և վերջին այցեէությունը։ Այս մեկ։ Երկրորդ դուք ՛չեք համարձակ¬ վել ոտք դնել իմ մոր տունը։ Հասկանո՞ւմ եք։ (Արտա¬ սանելով այս խոսքերը, մոտենում է լուսամուտներից ifb- կին և նայացքը նաոամ դեպի փողոց): ԳԱԲՐՈ, (Հիասթափված, լւսսմ է, խորհում, հետո) Արդյո՞ք, խիստ չե՞ք վարվում ինձ հետ։ ԵՎԳԻՆԵ* (Տակավին պահպանելով սաոնարյունություն) Հա- 123