ՍՈԻՐԵՆ. (Հանելով նամակի միջից շորի մի կտոր) Ահա այս էլ նամակի պատասխանը — դեյրացվի նմուշ, արշինը վեց շահանոց, տեր ողորմած աստված. այստեղ մտիկ արեք, դեղատոմսեր, սիզնատուրա, աչքի ճար, քինաքինա, ամբողջ դեղատուն։ Պակասում է բժիշկը։ Հապա, տեսնենք ուր է ցավդ, որ բժշկենք։ Ահա, օօ՛, այստեղ երեք հարյուր էլ կա, հինգ էլ, տասն էլ։
ՍԱՂԱԹԵԼ. (Ամբողջ ժամանակ անհանգիստ, աշխատում է փողամանը խլել) Այդ խոմ ափաշկարա կողոպտել է նշանակում։ Տեսնո՜ւմ ես, Արիստակես, օրը ցերեկով։
ԿԱՐԻՆՅԱՆ. (Մեկուսի) Ավելի լավ է այդպես կողոպտել, քան թաքուն, թաքուն գողանալ, ինչպես դու։
ՍՈԻՐԵՆ. Մի վախենար, ավելի չեմ վերցնիլ։ Այն, ցվայ, դրայ, հերիք է։ (Փողերը դնում է գրպանը, փողամանը վերադարձնում է Սաղաթելին): Ստացի՛ր թանգարանդ, ֆի, մազո՛ւթի հոտ է փչում։
ՍԱՂԱԹեԼ. (Փողամանը ծոցը դնելով) Կարող եմ ասել, որ էլի լավ պրծա...
ՍՈԻՐԵՆ. Շնորհակալություն։ Այժմ պատիվս փրկված է։ Անիրավները չէին ուզում ինձ հետ ապառիկ խաղալ։ Աուֆվիդերզեհե՜ն։ (Ուզում է գնալ):
ՍԱՂԱՑԵԼ. Ամոթ չլինի հարցնելը — բաս վե՞քսելը։
ՍՈԻՐԵՆ. Գրիր քեզ հայտնի պայմանով, կստորագրեմ, բայց տես Շեյլոկի տոկոս չբարդես վրեն։ (Քայլերն ուղղում է դեպի նախասենյակ):
ԿԱՐԻՆՅԱՆ. (Գլուխը շարժելով անցնում է գրասենյակ):
ՏԵՍԻԼ 3
ՍՈԻՐԵՆ, ԵՐԱՆՈԻՀԻ և ՍԱՂԱՑԵԼ
ԵՐԱՆՈԻՀԻ. (Գալիս է ձախ դռներից տնային հագուստով, առանց գլխարկի: Հուզված է) Կա՛ց, մի գնար։
ՍՈԻՐԵՆ. (Կանգ է առնում) է, մամա, հերիք է ինչքան լացուկոծ բարձրացրիր, ես ներվային մարդ եմ։
ԵՐԱՆՈԻՀԻ. (Սաղաթելին) Դու նրան փող տվեցի՞ր։
