Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 6.djvu/241

Այս էջը հաստատված է

ԲԱԳԲԱՏ. (Հեգնորեն) Ընկեր, հը՜, ընկեր։ Ոչ հայրիկ, մեր մեջ ընկերական ոչինչ չկա։


ԱՆԴՐԵԱՍ. (Հանդիմանությամբ) Բագրա՜տ։

ԲԱԳՐԱՏ. (Մատիտն ու կարկինը ձգելով սեղանի վրա) Հայրիկ, ես կարծում եմ, որ ժամանակն է մեր հաշիվներն այդ պարոնի հետ պարզելու։ Նա ինչ-որ պահանջներ ունի քեզանից։

ԱՆԴՐԵԱՍ. (Խիստ) Այդ քո գործը չէ։ Դու բանիդ կաց։

ԲԱԳԲԱՏ. (Վեր կենալով) Ներիր, հայրիկ, ես չեմ կարող սառը վերաբերվել դեպի մի մարդ, որ ուզում է մեր անունը խայտառակել։ Այն էլ մի այնպիսի մարդ, որ դեռ չի դուրս եկել մեր փողերով գնված հագստից։

ՕԹԱՐՅԱՆ. (Հուզված վեր է կենում, բայց իսկույն ևեթ զսպում է իրան) Պարոն Անդրեաս, զսպեցեք ձեր որդուն։ Ես չեմ կարող նրա հետ վեճի բռնվել այստեղ։

ԲԱԳՐԱՏ. Իսկ ես թույլ եմ տալիս ինձ պահանջել ձեզանից բացատրություն։ Հայրիկը կարող է ձեզ հետ վարվել ինչպես կամենում է։ Իսկ մեր մեջ պետք է ամեն բան պարզվի հենց այժմ։

ԱՆԴՐԵԱՍ. (Գրգռված) Ասացի, որ այդ քո գործը չէ, մի խառնվիր։

ԲԱԳՐԱՏ. Բայց, հայրիկ, իմ ինքնասիրությունը վիրավորված է։ Ուստի թույլ տուր նրան մի քանի հարցեր աոաջարկել: (Դառնում է Օթարյանին) Ես կկամենայի իմանալ, դուք բավարարվա՞ծ եք մեզանից, թե՞ ոչ։

ՕԹԱՐՅԱՆ. (Զսպված) Այո՛։

ԲԱԳՐԱՏ. Ո՞վ է ձեզ խնամել և բարձր ուսում տվել:

ՕԹԱՐՅԱՆ. (Զսպված) Ձեր հայրը։

ԲԱԳՐԱՏ. Ո՞վ է տարիներ շարունակ պահպանել և կերակրել ձեր մորն ու քույրերին։

ՕԹԱՐՅԱՆ. Ձեր հայրը:

ԲԱԳՐԱՏ. Եվ այդ բոլորը խոստովանելուց հետո հանդգնում եք լինել երախտամո՞ռ։ Եվ այդ բոլորից հետո, դու, հայրիկ, պահանջում ես, որ ես սառը վերաբերվեմ այդ մարդուն:

ԱՆԴՐԵԱՍ. Ես ասում եմ, որ այդ քո գործը չէ։ Դու ոչինչ չես հասկանում։