Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 6.djvu/353

{{Պիես|

ԱՐԱՐՎԱԾ ԵՐՐՈՐԴ

Առաջին արարվածի տեսարանը: Պատշգամբի վրա ծաղիկներ ու բույսեր չկան: Երեկո է, լուսամուտի վարագույրները իջեցրած են: Երկու կերոսինի լամպեր մեկը դաշնամուրի վրա. մյուսը գահավորակի առջև, բեմն աղոտ լուսավորում են:

ՏԵՍԻԼ 1

ՆԱՐԳԻԶ և ԱԱՄՎԵԼ,հետո ԼԵՎՈՆ: (Վերջինը բեմի ետևից):

ՆԱՐԳԻԶ.+ (Գալիս է խորքի դռներով:Հագած է տնային, ուսերին չկա քիրմանի շալը): Ուրեմն, դու ուզում ես ինձ հուսահատության հասցնել էլի: Լա՜վ։(Բարձրացնում է լամպերի պատրույգները):(Բեմի լուսավորությունն ավելանում է): ՍԱՄՎԵԼ.+(Առաջին արարվածի հագուստով, միայն վրեն ամառային վերարկու հագած: Մի ձեռում բռնած Է ջութակը, տուփի մեջ, մյուսում գլխարկը:Պատրաստվել է տնից դուրս գալու): Չեմ կարող, մայրիկ, հավատա, չեմ կարող այստեղ մնալ։ ՆԱՐԳԻԶ.+ Ախար ինչո՞ւ, ո՞վ է քեզ դուրս անում քո հոր տնից։ ՍԱՄՎԵԼ.+ Այստեղ հայրիկն է արգելում, այնտեղ Լևոնն է շարունակ տրտնջում: }{{}}