Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 6.djvu/365

ՕՎՍԱՆՆԱ. Այո, կարծես թև նոր եմ տեսնում... Կարծես, դու այն չես, ինչ որ երևակայել եմ մինչև այսօր։ ԺՈՐԺ. (Մոտենում է, Օվսաննայի ձեոր քոնում քնքշարար): Լավ, Օվսաննա, երեխա մի շինիր, նստիր այսւոեղ, խո¬ սենք մեր մասին։ Ժամանա կն անցնում է, շոգերը մոտ ե ֊ նում են, հարկավոր է... 1Վ>ՍԱՆՆԱ. (ձեոը խլելով մորժից, իրան դսւդում է): Շատ լավ, խոսենք... Նախ և առաջ ասա. այն ի՜նչ գաղտնիք է, որ չես ուզում ինձ հաղորգել։ ՀՈՈԺ. Օօ, դարձյալ միևնույն երգը։ Ի՞նչ համառն ես, Օվսան¬ նա, հարյուր անգամ ասել եմ, որ քեզանից ոչ մի գաղտ- նիք չուն իմ։ ՎՍԱՆՆԱ. Իսկ ես համոզված եմ, որ ունիս և թաքցնում ես ամենայն զգուշությամբ։ Այո, ունիս, և թվում է ինձ, որ եթե ես իմանամ այն, ինչ որ ցանկանում եմ իմանալ, պիտի դժբախտանամ։ (Անցուդարձ է անում): 1ՈՐԺ (ձևանում է վիրավորված); Ուրեմն, դու ինձ չե՞ս հա¬ վատում, Օվսաննար ՎՍԱՆՆԱ. Հավա տում եմ և կա մենում եմ հավատալ անպայ¬ ման— ահա ինչու ղու պարտավոր ես ասել բոլորը$ ինչ որ վերաբերվում է քեզ։ ՝ՈԻԺ. (ձևանալով վրդովված): Այդ, վերջապես, անտանելի է, Օվսաննա, դու կարող ես ինձ հուսահատության հաս- ցընել։ Չեմ հասկանում, ի՜նչ կա իմ կյանքում, որ քեզ հայտնի չլինի։ Ես մի անհայտ ընտանիքի զավակ չեմ։ Ովքեր են իմ ծնողները, հայտնի է քեզ և քո ծնողներին։ Եղբայրդ իմ գիմնազիական ընկերն է եղել։ Վերջապես, ես պատմել եմ քեղ իմ ամբողջ կյանքը։ ՎՍԱՆՆԱ. IՍուս, սո՜ւս, բոլորը չես պատմել։ Կա մի թան, որ ես չգիտեմ, կա, կա ու կա։ ՈՕԺ. (Աշխատում է ծիծադե|): Երեխա, երեխա։ (Մոէոեո*ում է և ձեոը քոնում); Նստիր, նստիր, իրականի մասին խո¬ սենք։ (հնքը նստում է, Օվսաննայի ձեոը քոնած): Ասա ինձ, հայրդ ինչո՞ւ կ այնքան տխուր։ ЦՍԱՆՆԱ. (Թույլ տալով, որ ժ*որժն իր ձեոներբ քոնի, չի նքս- ս»ել)յ Ինչպես չլինի տխուր, այնպիսի որդի ունենալով*