Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 6.djvu/371

Լռություն:

ԺՈՐԺ. (Թեքվում է և մատանին վերցնում):

ՕՎՍԱՆՆԱ. (Նամակը տալիս է Արամագդին): Առեք և գնացեք...

ԺՈՐԺ. (Միանգամայն ջախջախված): Դու չունիս իրավունք։ Օվսաննա, դու ինձ անպատվում ես մի զրպարտչի մոտ․․․

ՕՎՍԱՆՆԱ. Դո՜ւրս, դո՜ւրս, ապա թե ոչ` ծնողներս կտեսնեն իմ խայտառակությունը...

ԱՐԱՄԱԶԴ. (Նամակը գրպանը դռնելով): Օրիորդը շատ էլ խիստ մի լինիք։ Մեղմացրեք ձեր հարվածը։ Ասացեք այդ պարոնին, որ հափշտակված է ոչ ձեզանով, այլ ձեր օժիտով, թե ձեր հայրը սնանկ է, և դուք այժմ ոչինչ չունիք...

ԺՈՐԺ. (Չարախնդությամբ: Արամազդին): Եթե այդպես է, ամուսնացեք նրա հետ ինքներդ։ (Գնում է աջ կողմի երկրորդ դռներով):

ՏԵՍԻԼ 8

ՕՎՍԱՆՆԱ, ԱՐԱՄԱԶԴ, ՆԱՐԳԻԶ և ՆՈԻՆՈԻՖԱՐ

ԱՐԱՄԱԶԴ.+ (Նայել է Ժորժի ետևից արհամարհանքով: Մոտենում է Օվսաննային): Լսեցի՞ք, օրիորդ...

ՕՎՍԱՆՆԱ. Մի՛ մոտենաք, ես ձեզ արհամարհում եմ։ (Այլևս չկարողանալով իրան զսպել, մի բարձր ճիչ է արձակում և, ընկնելով բազկաթոռի վրա, հեկեկում է):

ԱՐԱՄԱԶԴ.+ (Օվսաննայի «արհամարհում եմ» բառից հարվածված, մնացել է միևնույն դիրքում անշարժ):

ՆԱՐԳԻԶ.	$\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}$	Շտապով մոտենում են Օվսաննային:
ՆՈՒՆՈՒՖԱՐ.

ԱՐԱՄԱԶԴ.+ (Հուսահատ մեկուսի)։ Արհամարհո՜ւմ է...

Վարագույր