ՏԵՍԻԼ 7
ՆՈԻՅՆՔ, ՄԱՐԻԱՄ և ԳՅՈԻԼՆԱԶ
ԲԱՐԽՈԻԴԱՐ. Բերեք, տեսնենք ինչ եք բերել։
ՄԱՐԻԱՄ. (Ձախ կողմի դռներից գալով, սփռոցի վրա է դնում երկու տեսակ մուրաբա):
ԳՅՈՒԼՆԱԶ․ (Աջ կողմի դռներից գալով, սփռոցի վրա է դնում երեք աեսակ մուրաբա):
ՀԱՅՐԱՊԵՏ. Բաց արեք երեսներդ, օրես դենը մենք քույր ու եղբայրներ ենք։
ԲԱՐԽՈԻԴԱՐ. (Շատ լուրջ ընդդիմանալով): Չէ, Հայրապետ, քույրն էլ պիտի ամաչի եղբորից։ Ինչպես իրանց մայրերն են երեսները միշտ տղամարդկանցից ծածկել, թող իրանք էլ ծածկեն։ (Մի գդալ մուրաբա ուտելով, Սմբատին): Նստիր ու այդ սուրբ ավետարանի կողքին գրիր ինչ որ ասեմ։
ՍՄԲԱՏ. (Երկու գդալ մուրաբա է ուտում, ավետարանը բաց է անում, դնում ծնկների վրա և պատրաստվում է գրել նրա կազմի ներսի կողմում):
ԲԱՐԽՈԻԴԱՐ. (Հանդիսավոր): Գրիր։ Հազար ութ հարյուր
հիսունուինը ամի տյառն մերո Հիսուսի Քրիստոսի։
ՍՄԲԱՏ. Տյառն մերո Հիսուսի Քրիստոսի։
ՀԱՅՐԱՊԵՏ. (Երեսին խաչակնքում է, մուրաբա ուտում, ծուռ, ծուռ նայելով օղու շշին, ապա Մարիամին):
ԲԱՐԽՈԻԴԱՐ. Մայիս ամսի տասին, հրամանավն աստծո, եղյալ է երկրաշարժ մեծ։ Զյուլում։
ՍՄԲԱՏ. Զյուլում։
ԲԱՐԽՈԻԴԱՐ. Բազում տներ, քարվանսարաներ, երեք մեչիտ, չորս բաղնիս քանդյալ է։
ՍՄԲԱՏ. Քանդյալ է։
ԲԱՐԽՈԻԴԱՐ. Բազում մարդիկ կոտորյալ է վասն մեղաց մերո, անօրինաց։
ՍՄԲԱՏ. Անօրինաց։
