ՏԵՍԻԼ 2
ՆՈԻՅՆՔ և ԱՆԾԱՆՈԹ
Ա. ԱՆԾԱՆՈԹ. (Երկրորդ արարվածի ֆրանսիացին է, որ այժմ հագած է ֆրակ: Գալիս է աջ կողմի առաջին դռնով և նստում է աջ կողմի սեղաններից մեկի քով, մուտքին մոտիկ):
ՎԱՐԻՉ. (Շտապով կարգադրել է, որ սպասավորը ծառայե Անծանոթին և նորեն մոտեցել է Նատաշային): Գիտե՞ս ով է։ (Թեքվելով ինչ-nր շշնջում է Նատաշայի ականջին):
ՆԱՏԱՇԱ. (Ցնցվելով): Մի՞թե։ (Երկյուղով նայում է Անծանոթի կողմ):
ՎԱՐԻՉ. Այո, ես նրան ճանաչում եմ։ Հավատացնում եմ, որ առանց նպատակի չի եկել այստեղ։ (Տեսնելով Ստյոպային): Ահա եկավ քո բարեկամներից մեկը։ Ընդունիր ինքդ։
ՏԵՍԻԼ 3
ՆՈԻՅՆՔ և ՍՏՅՈՊԱ
ՍՏՅՈՊԱ. (Եկել է աջ կողմի առաջին դռնով, հագած է սմոկինգ):
ՆԱՏԱՇԱ. (Մոտեցել է Ստյոպային): Ինչո՞ւ ես մենակ։
ՍՏՅՈՊԱ. Մյուսներն էլ կգան։
ՆԱՏԱՇԱ. Որ այդպես է, անցիր կամարի ետև:
ՍՏՅՈՊԱ. (Գնում է կամարի ետև):
ԱՆԾԱՆՈԹ. (Աչքերով ուղեկցում է Ստյոպային):
ՎԱՐԻՉ. (Նկատելով Անծանոթի Ստյոպային հետևելը, մոտենում է Նատաշային): Այս գիշեր քո բարեկամի այստեղ գալն ինձ դուր չի գալիս։
ՆԱՏԱՇԱ. Ինչո՞ւ։
ՎԱՐԻՉ. Տեսա՞ր, այդ մարդն ինչպես նայեց նրա ետևից։
ՆԱՏԱՇԱ. Թող նայե, մե՞զ ինչ։ (Նկատելով Պետրոսին և Ժորժին)։ Ահա իմ հյուրն եկավ։ Ընդունիր նրան մեծ հարգանքով, իսկ ես հետո կմոտենամ։ (Շտապով գնում է կամարի ետև):
