Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 7.djvu/456

Այս էջը սրբագրված է

ՆԱՏԱՇԱ. (Հանդիսավոր): Անսահման երջանիկ կզգամ ինքզինքս, ծանոթանալով իմ ապագա փեսայի ազնվազարմ ծնողին հետ:


ՊԵՏՐՈՍ. (Ոտքի է կանգնել չափազանց շփոթված): Ես քեզանից էլ ավելի երջանիկ եմ, որ է... Պյոտր Իվանիչ Մինթոև բակինսկի-գռոզնսկիյ նեֆթապռոմիշնիկ, նստիր, քե մատաղ:

ՆԱՏԱՇԱ. (Նստելով): Շնորհակալ եմ մեծապես:

ՊԵՏՐՈՍ. Այ, տղա, հրամայիր մի մազա բերի: Բուտերբրոդ կուզե՞ս:

ՎԱՐԻՉ. (Երեսը դարձնելով, ծիծաղում է):

ՆԱՏԱՇԱ. Ոչ, շնորհակալ եմ: Ես ծարավ եմ: (Լցնում է իր և Պետրոսի բաժակները):

ՊԵՏՐՈՍ. Խմիր, մատաղ, խմիր, (Ժորժին): Դու կարող ես գնալ, մենք զրույց կանենք:

ԺՈՐԺ. (Նատաշաին առանձին): Չմոռանաս խնդրածս: (Բարձր): Պապա, ես գնում եմ իմ ընկերոջ մոտ: (Գնում է կամարի ետև):

ՏեՍԻԼ 7

ՊԵՏՐՈՍ և ՆԱՏԱՇԱ

ՊԵՏՐՈՍ. Հրամանքդ, ի՞նչ տեղ ես սովորել հայերեն խոսելը:


ՆԱՏԱՇԱ. Ստամբոլում: Մարդս հոն շատ տարիներ դեսպան եղած է: Մենք ամերիկացիքս շատ կսիրենք հայ ազգ ու կջանանք անոր լեզուն սովրել: Իմ ուսուցիչ հայ միսսիոներ մը եղած է — Արտաքսոս Բունգուլտաշյան: Ձեր կենացը: (Խմում է):

ՊԵՏՐՈՍ. Այ շնորհակալ եմ, շնորհակալ եմ: (Խմում է): Մարդդ հիմա ի՞նչ տեղ է:

ՆԱՏԱՇԱ. Մարդ չունիմ: (Պետրոսի բաժակը նորեն լեցնում է):

ՊԵՏՐՈՍ. Խե՞:

ՆԱՏԱՇԱ. Հինգ տարի առաջ մարդս կլորվեց:

ՊԵՏՐՈՍ. Ո՞նց թե կլորվեց: