ես մեկն ընկավ, կարծում ես բանը պրծավ։ Բայց մեկ էլ տեսար ոտքի կանգնեց ու հարձակվեց։ Այդ ժամանակ քրդի սև աչքերը լցվում են արյունով, և նա նմանվում է կատաղի գայլի։
— Ճշմարիտ է, որ թուրքերն ու քրդերը առանձնապես կատաղած են կազակների դեմ։
— Իհարկե, առայժմ նրանք այս կողմերում համարյա թե բացառապես մեզ հետ գործ ունին։ Պարզ է, որ պիտի կատաղեն։
— Ես այդ չէի ուզում իմանալ։ Ասում են, որ նրանք գերի ընկած կազակներին չարչարում են։ Իբր թե նրանց աչքերը հանում են, կաշին քերթում և այլն։
Երիտասարդ խորունժին բարեհամբույր ժպտաց, ցույց տալով առողջ ու խոշոր ատամների շարքերը։
— Ձեր հարցին չեմ կարող ստույգ պատասխան տալ,— ասաց նա անվրդով,—բայց էլ լսել եմ։ Իմ կազակներից ոչ մեկը դեռ չի ընկել նրանց ձեռքը և հույս ունեմ երբեք չի ընկնիլ կենդանի։ Մի բան ճիշտ է։ Սրանից մի շաբաթ առաջ քրդերը Մոսունի մոտ հարձակվում են մեր խոտատար սայլերի վրա և մեր գնդից երկուսին սպանում։ Առվից հետո հարյուրյակի գլխավորն ուղարկում է սպանվածներին գտնելու։ Գտնում են մի ձորում, բայց.․․
Կազակ֊օֆիցերը գլուխը տխուր շարժեց։ Կատաղություննը փայլեց նրա փոքրիկ կապուտակ աչքերի մեջ, և նա թեթևակի մտրակեց իր ձիուն։ Ես հասկացա նրա միտքը և ավելորդ բացատրություն չխնդրեցի։
— Ականջ դրեք... չե՞ք լսում,— հարցրեց հանկարծ խորունժին։
— Ոչինչ չեմ լսում,— ասացի ես զարմացած։
— Սպասեցեք, այդ գետակն էլ անցնենք, կլսեք։
Այս, ասելով, նա ձիուն մտրակեց և մտավ ընդարձակ հովտի բազմաթիվ գետակներից մեկը և, եզրերի սառույցը ջարդելով, սլացավ մյուս ափ։
Երբ մոտեցա նրան, ձին պահեց և կրկնեց.
— Ականջ դրեք դեպի լեռները։ Մերոնք են.․․
